ZAMAN MEVSİMİ

GÜVEN KARATAŞ

Burası Ağları susuz kıyılarda yırtılmış Mutsuzluktan sendeleyenlerin Yürürken ceplerinde Yaşayamadıkları ömrün Sararmış, kırışmış Mahcupluk listesi düşenlerin Emeklerinin haneleri yerine Hesap defterlerinde ıslak alınlarıyla bekleyenlerin Her gün aynı kostüm provasında olup Üzerlerinde ömürleri gibi Yoksulluk olanların Alın çizgilerinden kimsesizlik sızanların Mahallesidir. Umut denilen misinaya yürekleri takılmışların Beyaz yakalı piranalara atılmışların Ölü kusan toprakların Sarı tabut olmuş maviliklerin Mermer burunlu kuşların yuvasıdır Aynı dili konuşamamışların Ayrı dilde aynı sesle aynı gözyaşlarıyla Ölmüşlerin mahallesidir. Çileyi demleyip içenlerin Kalbura dönmüş şehirlerde Canları sızanların Bir annenin evladına olan hasretinin Çırpındıkça yüzü kandan duvara çarpan hasreti Bir bedenden varsa kalmış bir parça etine Hasret gözlerinin Adıdır zaman mahallesi. Belki turuncudur gökyüzü Kar siyahtır Papatyalar hiç olmadı Nefes sineye saplanmış hançer Alfabeler aşkın dili değil Sevgi var mı, varsa yazılı kuralları nedir Diyenlerin Bir geminin paslanışı gibi Sızım sızım ölenlerin mahallesidir Zaman mahallesi. Burası zaman mahallesi Ömürlerin kimvurduya gittiği Senelerin hangi suçtan, kaç ahtan Geçmişte hüküm giydiği Bilinmeyen Karganın insanı gömmeyi öğrendiği Ömürleri dizinde sallaya sallaya İnsanoğlunu büyüten Mahalledir Zaman mahallesi.