YOL

HANDE TUNA

‘ Yaşadığımız her acı da bir anlam vardır. Mutlaka sonunda bir yere varırsın. Her şey senin bu yolda yürüyebilmen içindir. Bu yaşadığımız dünya bizim için. Soluduğumuz hava, mis kokan çiçekler, yağmurlar, fırtınalar, doğan güneş bizim için. Sahiplen kendini. Herkesten önce , her şeyinle kendini sahiplen. Acılarını da, sevinçlerini de ayırt etmeden al yanına ve yürümekten korkma. Çünkü bu yol, senin yolun.’ Tarifi olmayan acılar, ansızın gelen kayıplar ve bir valiz dolusu ‘yalnızlık’ ile çıkılan bir yol… Bunlara rağmen; umudun, aşkın, inancın, dostluğun ve yaşamın tekrardan yeşerdiği bir hikaye. Yolunu kaybeden Sahra, benliğini umutsuzluğa teslim etmişti. Ona yolunu kaybettiren hayattı belki ama yolunu bulduran da hayatın ta kendisi olacaktı.