SINIRDA

Hüseyin Buluç

Dışarıdan ürkütücü ve soğuk görünen bir adam tanıyordum, adı Furkan’dı. Benimle konuşurken ise her zaman neşeliydi. Aslında herkese öyleydi insanlar onu tanımayı beceremiyordu. Mutluluğunun ifadelerini zorlaştırdığı zamanları bile gördüm. Hangi durumda olursa olsun gülerdi. Beni de güldürmeyi başarırdı. Bir gün o adam gülmeyi bıraktı. Selamımı almaz oldu, bilerek başını eğerdi. Gece yarısı çökünce dışarıya çıkarken görürdüm onu, odamın penceresinden. Bir gün dayanamayıp gizlice peşinden gitmiştim. Okuduğumuz okulun en yüksek binasına çıkıp öylece Dolunay’ı izliyordu. Öyle bir akşam kendine yazdığı bir mektuptu bu.