SANCI

OLCAY SERİN

Üzerimde umarsız bir bitkinlik, ruhumda yine doğum sancıları! Defalarca denedim kendimi toparlamayı. Bi’ sabah uyandım; yine aynı karın ağrısı. Bilmem nedendir! Bu kuruntular niye zamansız? Sanki şu içimdeki sessizlik muhabbetine borçlanıyor! Ama insan hep ‘’sustu’’ diye suçlanıyor…