“MUTLU AŞK YOKTUR”

İDİL EREN

Saf, temiz insanlar… Hani şu, filmlerin, kitapların ‘küçük insanlar’ diye adlandırdığı, yalan dolan bilmeyen, düzen adamı olmayı beceremeyen, çünkü bunun için gerekli fesattan, kinden, yalandan uzak olan, varsa yoksa günlük ekmeğini çıkarabilmek uğrunda hor görülen, küçümsenen, alay konusu olan insanlar… Kendine yapılan haksızlıklara “Onlar büyüğümüzdür. Saygıda kusur etmeyelim” diyerek ses çıkarmayan, bizim gibi, büyük şehirlerin, büyük insanlarına boyun eğen güzel insanlar… Nasıl da mahcubum size karşı bir bilseniz… …Pratiğin gölgesi bile teğet değildi teoriye. Bunu fark ettiğim gün; bir şeyleri değiştirme kavgasında olan güzel insanların içinde buldum kendimi. Tüm dünya çalkalanıyordu. ‘Ne oluyordu bu gençlere?’ sorusu sakızdı, at gözlüklü büyüklerin ağzında. Genciz, ateşliyiz, zekiyiz ve bozuk düzene karşıyız canımız pahasına. Büyük insanların, büyük sözleri var kalp atışlarımızda. Ölüyoruz üçer beşer. Hain pusularda kırmızı güller oluyor vücutlarımız, bükük boyunlu. Yitiriyoruz, acılar taşıyoruz gözlerimizde. Sisyphos’uz hepimiz. İnatçıyız, umudumuzu çalamamışlar daha! Her gün uğursuz bir kayayı, bir tepeye çıkarmaya çalışıyoruz. Kaya, tepedeyken, aşağı yuvarlanıyor. İnancımız sağlam. İnancımız güzelliklere dair… Yeniden sırtlanıyoruz o uğursuz kayayı, vuruyoruz tepelere. Yıldızlar kayıyor tek tek. Yılmıyoruz…