KAYIP ARZULAR DİYARI

SEDAT SEZGİN

Bu kitaptaki öykü, masal ya da metin, siz hangisini yakıştırıyorsanız adı da o olsun. “Coğrafya kaderdir” diyen filozof haklı mıdır değil midir, bilmiyorum, açıkçası buna verebilecek öyle şaşalı bir cevabım da yok. Ama şunu biliyorum ya da öyle olabileceği kanısındayım: Bir coğrafyada yaşayan insanları daha iyi anlayıp yorumlayabilmek için (ki ben onlardanım) onların şimdiki yaşantılarının yanı sıra; geçmişte yaptıklarına, öykülerine, masallarına, deyişlerine, efsanelerine ve hatta düşlerine bile bakmak gerekir. Ben bunda ne kadar başarılı oldum ya da seslerinin ne kadarını yakalayabildim, kuşkuluyum; ama şuna eminim ki bu ses benim hastalıklı zihnimin ürünleri değil sadece, onlara da ait. Ve onların en cılız, en çıplak, belki de en saklı hallerini gözler önüne sermeye çalıştım. Her birey ya da her topluluk gururludur, çoğu zaman kibirlidir de, büyüklüğünü anlata anlata bitiremez; ben istedim ki kendi zayıflığımızla, acımızla-yaramızla (ki en fazla yaptığımız şey sanırım bu), kendi utancımızla da oturup sohbet edebilelim. Ve şunu bilmelisiniz ki ben öncelikle insanı yazdım: Gülen, ağlayan, ezilen, acı çeken, aldatan, aldatılan… Evet, bunda ter döktüm, hem de keyifle, kederle; ama kâğıt ve kalemle değil, artık bunların kullanıcıları çok az kaldı, laptopumun başında. Bu insanların seslerini duymak ya da duymamak artık size kalmış.