HAZAN

MURAT YILMAZ

Zamanında ve yerinde yapılmayan müdahaleler, hak edilen fakat hak edene karşı duyulmayan sevgiler, yaşamın durdurulamaz akışında yitirilen güzellikler, keşkelerin sızısı ile ömür boyu özlenecek, her gözyaşı damlasında hatırlanacaktı. Pişmanlığın çare olmadığı amansız bir hastalığa yakalanan Hayri, bundan sonraki yaşamında, sürekli acıyan yüreğinin acısını, sahte gülücüklerle bastıra bilecek miydi? Yahut; bu ağır yükü omuzlarında taşıyacak veya dalından kopmuş dört yaprağın bilinmez meçhule yolculuklarını görünmez hıçkırıklarıyla izlemek zorunda mı kalacaktı. Bu ağırlığın altında gücü tükenen ayakları, daha çocuk yaşta, hatta kundakta iken yorulan bedenlerini taşıyabilecek miydi? Yüreklerindeki tohumlar, Ana sevgisinin yokluğunda, gün gelip rengarenk Güller olup açabilecek miydi? Umutlarını birer birer yok eden kapkara bulutları ellerinin tersiyle yok edip, masmavi enginlere, Güneşin pırıl pırıl aydınlattığı ufuklara yelken açabilecekler miydi?