HAPİSHANE

BATU ALP

İçlerinden geldiği gibi konuşmaya çalıştılar, bünyelerinde saf sevgi ve iyilik olan iki güzide insan. Etraflarını boylu boyunca tartıp ona göre hareket ettiler. Yarın yokmuş gibi davrandılar. Ne zaman ki gelecek kaygıları dünün hatıralarını esir almaya başladı işte o zaman sus pus oldular. Çocukluklarını hatırlamaya, gençliklerini yaşamaya, yaşlılık günlerinin hayallerini kurmaya ant içtiler. “karşı çıkmak” onların anahtar kelimesiydi. Yollar çıkmaza döndüğünde kaybolan kapılarını arıyorlardı.