GÖKYÜZÜMÜN KARANLIĞI

MERVE KARA

Bugün burada bu kitabı okuyorsanız bir yerden hatta belki birçok yerden kırılmışsınızdır. Ben bu kitabı yazarken kendi acılarımı kurgulamadım. Bir insan herkesi anlamalı yazabilmek için ve ben de biliyorum ki birçoğunuz aynı yerden vurgun yemişsiniz. Hatta yemişiz. Birçoğumuz elimize bir papatya alıp onu koparta koparta sorgulamışız kendimizi. Geçmişimizi sorgulamışız belki bir gün gelir diye. Lakin giden gelmez, gelmiyor. Bunu gördük ve yaşadık. Hatta yeri geldi tükendik, içimize kapandık. Kimseye açamadık içimizi. Dilerim bu kitap sizi biraz da olsa rahatlatır ve biraz da olsa mutlu olursunuz. Sizi anlıyorum diyemeyeceğim çünkü her birimiz ayrı yerden kanadık, her birimizin kanatanı ayrı. Lakin her birimiz SEVDİK ve her birimiz acı çektik. Bilhassa hala çekmeye devam ediyoruz belki de ama bunu en iyi biz biliriz. Acılarımız her birimize büyük geliyor lakin dönüp baktığımızda onlara şükredecek bir sürü insanın var olduğunu görüyoruz. Ama sanırım sevgi değil de acı insanın gözünü kör ediyor. Hatta belki sizin de defalarca kez intihar etme fikri geçmiştir aklınızdan diye düşünüyorum. Sizin de gördüğünüz gibi o da olmuyor. Velhasıl kelam olmamalı da zaten. Bir gün ölüme kaçmak değil de, mutluluğa koşmak dileklerimle.